Er zijn drie fasen van therapie
1. Onderzoeksfase
De therapie start met de onderzoeksfase, ook wel de opbouwende fase genoemd, hier worden vijf sessies voor uitgetrokken. In deze fase wordt altijd een psychomotorisch onderzoek gedaan om de hulpvraag van het kind/de jongere duidelijk in kaart te brengen.
In deze beginfase biedt de therapeut basisveiligheid voor het kind/de jongere om de positieve relatie tot stand te laten komen.
2. Verdiepingsfase
In deze fase wordt het kind/de jongere binnen een veilig kader zich bewust van het (onderliggende) probleem. Er wordt ingezoomd op het gedrag, de emoties die daarbij vrijkomen en de gevolgen die daaruit ontstaan.
De verdiepingsfase kan ook omschreven worden als bewustwording.
3. De transfer
Het kind/de jongere krijgt ruimte om binnen het spel op zoek te gaan naar oplossingen voor de tegenvallers en frustraties waar het kind/de jongere tegen aanloopt. Het kind/de jongere krijgt de ruimte om binnen een veilige omgeving te experimenteren met ander, nieuw gedrag.
Al bewegend en voelend leert het kind/de jongere de lichaamssensaties te koppelen aan emoties. Binnen de PMKT wordt er gewerkt om kinderen/jongeren een positief zelfidee op te laten doen door het ervaren van succeservaringen.
Met een realistisch zelfbeeld kan het kind/de jongere eventueel noodzakelijke veranderingen van gedrag vrijwillig (zonder dwang of straf), van binnenuit nastreven. Via 'verwoording' van de ervaringen en bewustwordingen in de omgang met de therapeut, krijgt het kind/de jongere taal voor zijn ervaringen en kan hij erover gaan denken en vertellen met meer abstracte begrippen.
Door variatie en herhaling in de ervaringen zullen zich op breinniveau andere mentale modellen vormen.